Blue Outdoor Uniform
(1941 - 1943)
Przed 1940 rokiem nie istniały przepisy, które nakładały na pielęgniarki obowiązek noszenia mundurów. W 1940 roku wraz z powiększeniem Army Nurse Corps, oraz dołączeniem Stanów Zjednoczonych do wojny pod koniec 1941 roku, konieczne stało się wprowadzenie jednolitego, odpowiadającego wojskowym przepisom umundurowania. Od tej pory oficjalnym strojem ANC została granatowa marynarka i niebieska spódnica.
Pomimo rozpoczęcia produkcji granatowego munduru wyjściowego w 1941 roku, na początku otrzymały go jedynie pielęgniarki stacjonujące poza granicami Stanów Zjednoczonych. Pozostałe musiały czekać na dostawę nowych mundurów nawet do 1942 roku.
Granatowy mundur od początku miał kilka słabych punktów. Po pierwsze „męski” krój, który nie uwzględniał kobiecej sylwetki w projektowanym ubiorze. Mundury dla noszących je kobiet były za luźne w pasie, za wąskie w biodrach i nie dopasowane w biuście. Po drugie niebieskie mundury znacznie ciężej utrzymać było w czystości w warunkach polowych ze względu na kolor i użyty materiał (wełna, która nie lubi wilgoci).
Wydawania niebieskich mundurów zaprzestano we wrześniu 1942 roku wraz ze stopniowym wprowadzaniem oliwkowych. Niebieskie mundury były jednak użytkowane przez pielęgniarki z Army Nurse Corps do końca wojny, a co więcej po 1943 roku można było je dalej nabyć, ale już na własny koszt.
MARYNARKA I SPÓDNICA:
Marynarka jest wykonana z ciemnoniebieskiej wełny i zapinana na trzy pozłacane guziki. Posiada dwie biodrowe kieszenie z klapami zapinanymi na guziki. Rękawy są ozdobione w dolnej części bordową lamówką oficerską. Naramienniki również są obszyte na brzegach bordową lamówką. Kolor bordowy był od 1901 roku oficjalnym kolorem departamentu medycznego armii amerykańskiej. Pasek, wykonany z tego samego materiału, jest zakończony dziurkami i zapinany na środkowym guziku marynarki.
Coat, Wool, Covert, Blue, Nurse’s
Wełniana, granatowa marynarka noszona w połączeniu z niebieską spódnicą. Poniżej paska posiada dwie zapinane na guzik kieszenie. Rękawy i naramienniki są ozdobione bordową lamówką oficerską.
Skirt, Wool, Covert, Blue, Nurse’s
Spódnica (reprodukcja) uszyta z sześciu klinów noszona z granatową wełnianą marynarką. Posiada wąski pasek i zapięcie na zamek błyskawiczny po lewej stronie. Naddatek materiału na szwach pozwala na ewentualne przeróbki.
Na klapach marynarki w górnej części umieszczało się wycięte insygnia „U.S.”, niżej pielęgniarskie kaduceusze z literką „N”. Na naramiennikach przypinało się stopień – podporucznik (2nd Lt.) lub wyższy.
Spódnica jest wykonana z niebieskiej wełny i uszyta z sześciu klinów. Z lewej strony znajduje się metalowy zamek błyskawiczny. Posiada w talii wąski pasek zapinany na jeden guzik powyżej zamka.
Powyżej:
Kompletny oficerski mundur wyjściowy dla pielęgniarek w kolorze niebieskim. Tutaj noszony regulaminowo z czarnym krawatem i granatową furażerką. Na klapkach marynarki widoczne są oficerskie insygnia, a na naramiennikach stopień wojskowy.
Powyżej:
W niektórych sytuacjach (np. ze względu na ciepły klimat) dopuszczone było noszenie munduru wyjściowego bez marynarki – jedynie koszula i spódnica. Obowiązywało wtedy przypięcie insygniów do kołnierzyka koszuli.
SPODNIE:
Oficjalnie spodnie jako część niebieskiego munduru wyjściowego zostały wprowadzone w sierpniu 1943 roku. Wtedy też rozpoczęła się ich produkcja przez armię w tym samym wzorze co spodnie do nowego, oliwkowego munduru. Niebieskie spodnie nie były już wtedy towarem pierwszej potrzeby, ale można je było zakupić na własny użytek. Przed sierpniem 1943 roku armia rekomendowała zakup we własnym zakresie granatowych, wełnianych spodni pielęgniarkom, które wyjeżdżały służyć poza granice Stanów Zjednoczonych. Podyktowane było to względami praktycznymi zarówno ze względu na zmienne warunki w podróży, jak i pracy. Na oryginalnych fotografiach sprzed sierpnia 1943 możemy więc znaleźć różne kroje, style i odcienie tych spodni.
Slacks, Wool, Blue
Granatowe, wełniane spodnie były opcjonalną częścią munduru wyjściowego. Ich zakup był rekomendowany przez armię, ponieważ spódnica była niepraktyczna podczas pracy w warunkach polowych, w podróży i w trakcie uprawiania sportów.
KOSZULA:
Waist, Cotton, White
Biała, taliowana, bawełniana koszula. Posiada rozkładany kołnierzyk, długi rękaw z wywijanymi mankietami i dwie naszyte kieszenie.
Waist, Cotton, Powder Blue
Pudrowo niebieska, taliowana, bawełniana koszula. Posiada rozkładany kołnierzyk, długi rękaw z wywijanymi mankietami i dwie naszyte kieszenie.
Powyżej:
Grupa pielęgniarek na ulicach Algieru, stolicy Algierii. Kobiety mają na sobie jasnoniebieskie koszule, niebieskie spódnice i granatowe czapki pierwszego typu.
Do granatowego munduru wyjściowego nosiło się taliowaną, bawełnianą koszulę. Koszula posiadała długi rękaw z wywijanymi mankietami i dwie kieszenie z klapami naszyte na piersi. Dozwolona była w dwóch kolorach – białym i pudrowo-niebieskim.
NAKRYCIE GŁOWY:
Podstawowe nakrycie głowy do granatowego munduru wyjściowego stanowiła ciemnoniebieska furażerka (ang. garrison cap) z bordową lamówką. Początkowo na furażerce nie nosiło się żadnych insygniów, później pielęgniarki zaczęły przypinać po lewej stronie pielęgniarskie kaduceusze. Ostatecznie w 1943 roku, kaduceusze zastąpiły stopnie wojskowe. W przypadku noszenie furażerki nie powinno przypinać jej się do włosów za pomocą wsuwek. Dozwolone było natomiast wszycie od wewnątrz małych grzebyków, które ustabilizują ją na fryzurze.
Cap, Garrison, Nurse’s, Blue
Ciemnoniebieska wełniana furażerka była pierwszym nakryciem głowy noszonym do niebieskiego munduru wyjściowego. Ozdobiona bordową lamówką początkowo nie miała na sobie insygniów. Z czasem pojawiły się na nich kaduceusze, a później stopnie wojskowe.
Alternatywną formą nakrycia głowy była czapka (ang. service cap) zaprojektowana przez nowojorską firmę Knox Hat. Wraz z wprowadzaniem do użytku niebieskiego munduru wprowadzono pierwszy wzór czapki. Pielęgniarki mogły je dokupić na własną rękę. Czapka tego wzoru ma pikowany daszek i płaski, 2,5-centymetrowy pasek zakończony z przodu kokardą. Nie posiada także przypiętego nad daszkiem godła USA. Pielęgniarki w tamtym czasie często przypinały w tym miejscu kaduceusze. W listopadzie 1942 roku wprowadzono drugi wzór czapki. Zmniejszono w nim daszek i pasek, dopasowano korpus, a przód został podniesiony i wzmocniony tak, aby utrzymać przypięte godło USA. Obie czapki były koloru granatowego.
Cap, Service, Nurse’s, Blue
(first pattern)
Pierwszy wzór granatowej czapki. Widoczna jest kokarda z przodu paska, duży daszek i brak jakichkolwiek insygniów.
Cap, Service, Nurse’s, Blue
(revised pattern)
Drugi wzór granatowej czapki. Po zmianie widzimy podniesiony korpus, zmniejszony pasek i daszek oraz przypięte godło USA podkreślające oficerski status pielęgniarki.
BUTY:
Do niebieskiego munduru wyjściowego obowiązującym obuwiem były czarne oksfordy ze skórzaną podeszwą na gumowanym obcasie o wysokości 4,5 cm.
Shoes, Nurse’s, Black
Czarne oksfordy to jedyne buty zaakceptowane do granatowego munduru wyjściowego. Posiadają gumowany obcas o wysokości 4,5 cm i skórzaną podeszwę.
TOREBKA:
Do niebieskiego munduru wyjściowego nie zaprojektowano specjalnej torebki tak jak miało to miejsce w przypadku oliwkowego. Akceptowane były prywatne torebki – najlepiej płaskie i w kolorze czarnym.
KRAWAT:
Do granatowego munduru wyjściowego, tak jak do pierwszego wzoru munduru beżowego, obowiązywał czarny krawat.
Necktie, Black, Nurse's
Czarny, odporny na zagniecenia i wytrzymały, moherowy krawat. Damski różnił się od męskiego jedynie długością.
RĘKAWICZKI:
Pielęgniarki miały możliwość noszenia szarych, zamszowych rękawiczek lub czarnych, skórzanych rękawiczek w połączeniu z granatowym mundurem wyjściowym. W zestawieniu z okryciem wierzchnim lub szalikiem dozwolone były także czarne lub ciemnoniebieskie wełniane rękawiczki.
Gloves, Suede, Gray, Women’s
Szare, zamszowe rękawiczki. Nie były produkowane przez armię, a jedynie zaakceptowane do użytku. W późniejszym czasie zmienione na czarne, skórzane ze względu na pozostawienie nieestetycznych kłaczków na mundurze przez zamsz.
SZALIK:
Wełniany ciemnoniebieski szalik o wymiarach 23 cm x 138 cm mógł być noszony z niebieskim mundurem wyjściowym. Szalika nigdy nie należy wiązać a jedynie wsadzić pod poły płaszcza.
Muffler, Wool, Blue
Ciemnoniebieski, wełniany szalik. Dość długi, aby móc nic nim wygodnie owinąć szyję, ale nie należało go wiązać. Wolne końce wsadzało się pod poły płaszcza.
OKRYCIA WIERZCHNIE:
Płaszcz do munduru wyjściowego był wykonany z ciemnoniebieskiej wełny impregnowanej przed wilgocią. Zaopatrzony był w odpinaną, flanelową podpinkę przypinaną na zamek. Sięgał za kolana. Zapinał się na dwa rzędy pozłacanych guzików i pasek z pozłacaną klamrą. Posiadał ząbkowany kołnierz, który można było założyć i zapiąć pod szyją na guzik. Poniżej paska, płaszcz miał dwie otwarte kieszenie.
Overcoat, Wool, Covert, Blue, Removable Lining, Nurse
Granatowy płaszcz o pełnej długości z impregnowanej wełny. Dwurzędowy, z rozsuwanym kołnierzem i klapą z nacięciami. Ma dopasowany tył z zakładką z każdej strony środkowego szwu. Z przodu oddzielny pasek zapinany na klamrę, a poniżej paska dwie otwarte kieszenie po jednej z każdej strony przedniego zapięcia.
